Στην τοποθεσία «Παραδεισία» ή αλλιώς «Παραδείσιος Κήπος» της Μονολίθου πίσω από το βουνό «Μυλόγκι», υπάρχει ένας γκρεμός στη μέση του οποίου βρίσκεται μια σπηλιά. Σύμφωνα με την παράδοση εκεί ζούσε ένας δράκος που εξουσίαζε τη γύρω περιοχή δημιουργώντας το συναίσθημα του τρόμου και του φόβου στους κατοίκους διστάζοντας έτσι να την πλησιάσουν. Μια μέρα μια βοσκοπούλα που έβοσκε τα πρόβατα της σε εκείνη την περιοχή, έχασε ένα πρόβατο και στην προσπάθεια της να το βρει εισήλθε στην περιοχή του Δράκου. Όταν ο Δράκος την είδε, την άρπαξε και την πήγε στην σπηλιά του όπου και την κράτησε αιχμάλωτη για ένα χρόνο. Χωρίς όμως να της κάνει κακό. Κάθε μέρα ο Δράκος έφευγε από τη σπηλιά του κατεβαίνοντας μια σκάλα, και κάθε που επέστρεφε στο τέλος της ημέρας ανέβαινε από αυτήν και την έκρυβε για να μην μπορεί κανείς να μπει ή να βγει. Οι γονείς της μικρής βοσκοπούλας είχαν αντιληφθεί το γεγονός πως η κόρη τους βρισκόταν αιχμάλωτη στη σπηλιά μη μπορώντας όμως να τη βοηθήσουν. Και μια μέρα που ο Δράκος επέστρεφε στη σπηλιά, ξέχασε να μαζέψει την σκάλα, και αφού αποκοιμήθηκε, η μικρή βοσκοπούλα την ανέβηκε σιγά σιγά και έφτασε στην κορυφή γυρίζοντας έτσι πίσω στο χωριό. Ήταν η μέρα του Σταυρού και το χωριό είχε διοργανώσει γιορτή! Η μικρή βοσκοπούλα γύρισε όλο χαρά στους γονείς της που την περίμεναν εδώ και ένα χρόνο, όμως πριν προλάβει να εξιστορήσει τα γεγονότα που βίωσε, άφησε την τελευταία της πνοή. Ο φόβος που έκρυβε τόσο καιρό στην ψυχή της δεν την άφησε να χαρεί την ελευθερία της!